I don't live in California, I'll inform you, that's not where I reside
ฉันไม่ได้อาศัยอยู่ที่แคลิฟอเนีย เดี๋ยวฉันจะบอกคุณ แต่นั่นไม่ใช่ที่ที่ฉันอาศัยอยู่ I'm just a tenant, paying rent inside this body and I
ฉันเป็นแค่ผู้เช่า จ่ายค่าเช่าอยู่ในร่างกายนี้ และฉัน Got two windows and those windows, well I'll call them my eyes
มีหน้าต่างสองบ้าน และหน้าต่างสองบานนี้ฉันจะเรียกมันว่าดวงตา I'm just going where the wind blows, I don't get to decide
ฉันแค่ใช้ชีวิตไปตามสายลมที่พัดไป ฉันไม่ได้เป็นคนตัดสินใจเอง
Sometimes I think too much, yeah, I get so caught up
บางครั้งฉันคิดมากเกินไป จนหมกมุ่น I'm always stuck in my head
ฉันมักติดอยู่กับความคิดของตัวเอง I wish I could escape, I tried to yesterday
ฉันอยากหลบหนีมันให้ได้ เมื่อวานฉันลองดูแล้ว Took all the sheets off my bed
ถอดผ้าปูที่นอนทั้งหมดออกจากเตียง
Then I tied up my linen with five strips of ribbon I found
แล้วก็มัดมันเข้าด้วยกันด้วยริบบิ้นห้าเส้นที่ฉันเจอ Scaled the side of the building
ทอดยาวลงด้านข้างตึก I ran to the hills till they found me
ฉันวิ่งไปจนถึงเนิน จนพวกเขาเจอฉัน And they put me back in my cell
แล้วพวกเขาก็จับฉันกลับเข้าไปใส่ในห้องขังของฉัน All by myself, alone with my thoughts again
อยู่ตัวคนเดียว อยู่กับความคิดของตัวเองอีกครั้ง I guess my mind is a prison and I'm never gonna get out
ฉันว่าจิตใจของฉันคือเรือนจำ และฉันไม่มีวันที่จะออกไปได้
So they tranquilized me, analyzed me, threw me back in my cage
แล้วพวกเขาก็ทำให้ฉันสงบลง วิเคราะห์ฉัน แล้วก็โยนฉันกลับเข้ากรง Then they tied me to an IV, told me I was insane
แล้วเขาก็จับฉันเจาะแขนใส่สายน้ำเกลือ บอกฉันว่าฉันเป็นบ้า I'm a prisoner, a visitor inside of my brain
ฉันเป็นนักโทษ เป็นผู้เยี่ยมเยียนในสมองของตัวเอง And no matter what I do, they try to keep me in chains
และไม่ว่าฉันจะทำอะไร เขาจะพยายามมัดฉันไว้ด้วยโซ่ตรวน
Sometimes I think too much, yeah, I get so caught up
บางครั้งฉันคิดมากเกินไป จนหมกมุ่น I'm always stuck in my head
ฉันมักติดอยู่กับความคิดของตัวเอง I wish I could escape, I tried to yesterday
ฉันอยากหลบหนีมันให้ได้ เมื่อวานฉันลองดูแล้ว Took all the sheets off my bed
ถอดผ้าปูที่นอนทั้งหมดออกจากเตียง
Then I tied up my linen with five strips of ribbon I found
แล้วก็มัดมันเข้าด้วยกันด้วยริบบิ้นห้าเส้นที่ฉันเจอ Scaled the side of the building
ทอดยาวลงด้านข้างตึก I ran to the hills till they found me
ฉันวิ่งไปจนถึงเนิน จนพวกเขาเจอฉัน And they put me back in my cell
แล้วพวกเขาก็จับฉันกลับเข้าไปใส่ในห้องขังของฉัน All by myself, alone with my thoughts again
อยู่ตัวคนเดียว อยู่กับความคิดของฉันอีกครั้ง I guess my mind is a prison and I'm never gonna get out
ฉันว่าจิตใจของฉันคือเรือนจำ และฉันไม่มีวันที่จะออกไปได้
Said even if it's true, no matter what I do
ถึงแม้มันคือความจริง ว่าไม่ว่าฉันทำอะไร I'm never gonna escape
ฉันจะไม่มีวันหลบหนีออกไปได้ I won't give up on hope, secure another rope
ฉันก็ยังไม่ยอมหมดหวัง มัดเชือกขึ้นมาอีกเส้น And try for another day
และลองพยายามดูอีกวัน Said even if it's true, no matter what I do
ถึงแม้มันคือความจริง ว่าไม่ว่าฉันทำอะไร I'm never gonna escape
ฉันจะไม่มีวันหลบหนีออกไปได้ I won't give up on hope, secure another rope
ฉันก็ยังไม่ยอมหมดหวัง มัดเชือกขึ้นมาอีกเส้น And try for another day
และลองพยายามดูอีกวัน
Then I tied up my linen with five strips of ribbon I found
แล้วก็มัดมันเข้าด้วยกันด้วยริบบิ้นห้าเส้นที่ฉันเจอ Scaled the side of the building
ทอดยาวลงด้านข้างตึก I ran to the hills till they found me
ฉันวิ่งไปจนถึงเนิน จนพวกเขาเจอฉัน And they put me back in my cell
แล้วพวกเขาก็จับฉันกลับเข้าไปใส่ในห้องขังของฉัน All by myself, alone with my thoughts again
อยู่ตัวคนเดียว อยู่กับความคิดของฉันอีกครั้ง I guess my mind is a prison and I'm never gonna get out
ฉันว่าจิตใจของฉันคือเรือนจำ และฉันไม่มีวันที่จะออกไปได้
Comments